Stichting Jan Pietersz. Huis

“De tijd dat ik in de woningen aan de Kadijken -zowel de Tussen als de Hoogte – woonde, zijn van beslissende betekenis geweest voor mijn ontwikkeling als musicus en als mens. Het betekende niet alleen wonen in een van de mooiste buurten van Amsterdam waar ik onbelemmerd kon studeren; ook de vriendschappen met medebewoners en collega studenten van het conservatorium hebben mij een grote mate van verbondenheid gegeven en natuurlijk ook de broodnodige afleiding van tijd tot tijd. Onvervangbaar!”

“Wanneer ‘hét gevoel’ zich voordoet, beleef je zijn ware aard. Het is ons bijzonder geluk in deze momenten, een plek te hebben ze te beleven middels onze instrumenten.”

“Na het spannende moment van mijn toelatingsexamen bleek al snel dat het vinden van een kamer voor een musicus een misschien wel een grotere opgave was dan de voorbereidingen voor de toelating. Huiseigenaren en meestemmende studentenhuisbewoners haken snel af als je enthousiast vertelt dat je van plan bent zes uur te studeren op een grote vleugel…. In de huizen voor conservatoriumstudenten van Stichting Jan Pieterszoonhuis is begrip voor elkaars geluidsoverlast. Dankzij deze Stichting heb ik me mijn hele studie optimaal kunnen ontwikkelen. Het is in het belang van alle toekomstige muziekstudenten en het  behoud van ons rijke Nederlandse muziekleven dat deze waardevolle stichting volop gesteund wordt!”

Al met al heb ik dus ruim zeven jaar woonruimte gehuurd van de Stichting Jan Pietersz. Huis. Vooral aan de jaren op de Hobbemakade denk ik met veel plezier terug. Dat gevoel van vrijheid heb ik later nooit meer gehad: dat je kon studeren zo lang als je wou, de hele dag, dat je alles kon doen, vrienden ontvangen, samen spelen en ga zo maar door. Wat een heerlijke tijd. Het weggaan uit Limburg en het samenwonen met andere muziekstudenten is voor mij in vele opzichten erg bepalend geweest. Zoals al gezegd, ik kwam uit een heel klein kringetje, muzikaal én sociaal. In Amsterdam, zeker ook in het huis waar ik woonde, kwam ik in contact met een grotere wereld. Niet alleen in professionele zin, maar ook letterlijk, door de vele buitenlanders onder hen.

“Toen ik aangenomen was aan het Conservatorium van Amsterdam bleek het moeilijk en bijna onbetaalbaar te zijn een kamer te vinden waar ik slagwerk kon studeren. Mijn eerste twee adressen waren daarom zowel illegaal en tijdelijke onderhuur als ver uit het centrum. In beide gevallen was het onderhuur van een woning van een woningbouwvereniging, de een bij Station Lelylaan, de ander in Osdorp. Toen ik met mede slagwerkstudenten zocht naar een woning bleek al snel dat we beter niet konden vermelden dat dit onze studie was, vanwege mensen die dachten dat we overlast zouden veroorzaken. Inmiddels had ik op het conservatorium wel gehoord van de woningen van de Stichting Jan Pietersz. Huis en me vervolgens ingeschreven, maar ook had ik begrepen dat er altijd een lange wachtlijst was. Het bericht dat er medio 2006 een uitbreiding van het woningbestand met meer dan veertig eenheden gerealiseerd zou worden, in een van de ‘Berlageblokken’ in Amsterdam-Oost, gaf echter hoop. En ik had geluk, ik kwam in aanmerking. Prinsheerlijk heb ik enkele jaren in deze tweekamerwoning, met een eigen keuken, eigen badkamer en een slaapkamer die uitkomt op de binnentuin van het blok gewoond en gewerkt. Bovendien kon ik hier thuis studeren vanwege de geluidsvoorzieningen die bij de renovatie zijn aangebracht. Dat is iets wat bijna in geen enkel huis mogelijk is. Niet alleen was er veel begrip voor elkaars geluidsoverlast door de andere bewoners van de blokken, maar ook de interactie en samenwerking brachten inspirerende momenten en hebben tijdens mijn gehele studie veel opgeleverd. Nog steeds heb ik contact met de buren van toen!”